In de geschiedenis van de Seychellen zijn er twee gebeurtenissen met verstrekkende gevolgen : de afschaffing van de slavernij in 1835 en de vestiging van de rooms katholieke kerk in 1953.
De eerste had een belangrijke invloed in wat we zouden kunnen noemen de creatie van het Seychellois volk, dat gedurende meer dan twee eeuwen een meltkroes is van Afrikanen, Malagasken en Fransen, volledig geïntegreerd en met een gemeenschappelijke taal, het Creools, dat Franse wortels heeft. Verschillende rassen, tradities en religies uit de vier hoeken van de aarde komen op de Seychellen samen.
Gedurende meer dan twee eeuwen zijn de eilanden een smeltkroes gebleven van verschillende rassen, tradities en religies uit de vier hoeken van de aarde.
De tweede gebeurtenis beïnvloedde voornamelijk de cultuur, en vooral op het vlak van onderwijs. Vanuit Frankrijk kwam het Rooms-Katholicisme en natuurlijk de taal, vanuit Engeland kwamen de ‘spookverhalen’ en de Schotse dansen, vanuit Afrika en Madagaskar het mysterieuze ‘Gris-gris’ magie.
De voornaamste kerk binnen de hoofdzakelijk christelijke bevolking is de Rooms Katholieke kerk dat zo’n 80% van de bevolking omvat. Het aandeel van de Anglicanen bedraagt 6 %. Anderen, zoals de Adventisten van de Zevende dag, de Pinkstergemeenschap, Jehova’s getuigen, Bahai, Moslims en Hindoes omvatten het resterende gedeelte.
Het zijn de slaven geweest die de muzikale traditie van de Sega en de Moutia hebben ingevoerd. De Sega, vergelijkbaar qua dans en muziek met de sega van Mauritius, kent een calypso-achtig ritme, waarbij de dansers al schuifelend met een heupen wiegen.
De Moutia is meer Afrikaans, veelal gespeeld in het licht van een kampvuur op het strand. Het is een primitief geluid gespeeld op de drum voorzien van een geitevel en geholpen door een grote dosis van plaatselijke alcohol zoals de bacca of de calou (beiden zijn lokaal gestookte likeuren gemaakt van suikerriet en het sap van de kokosnoot).
Naast de slaven en de Franse landeigenaren zijn ook andere volkeren naar de Seychellen gekomen: Arabieren, Chinezen, Indiërs. Zij hebben zich gevestigd op de Seychellen waarbij zij hun eigen cultuur niet verloochenden. Op die manier ontstond er een populatie met een wonderbaarlijke vermenging van verschillende culturen zonder dat dit spanningen onder de diverse volkeren tot gevolg had.
De vrouwen van de Seychellen zijn vanwege hun schoonheid en elegance beroemd in geheel Afrika. Zij zijn soms wel eens beschreven als ‘frans genoeg om goede vormen te hebben’, ‘engels genoeg om goede manieren te hebben’, ‘aziatisch genoeg om een glimp van exotisme te hebben’ en ‘afrikaans genoeg om een zekere wildheid te hebben’.